"Bóg najpierw stworzył Mauritius, a dopiero potem, na jego podobieństwo Raj."

Imię: Aurelie

Nazwisko: Kerlegan

Charakter: Aurelie nie tylko wygląda, ale również zachowuje się jak dziecko. Cóż, ona po prostu nadal jest dzieckiem. Wesołym i pełnym energii, nie martwiącym się tym co było lecz myślącym tylko o tym co jest obecnie. Wszędzie jej pełno, zawsze wesoła i roześmiana. Uwielbia poznawać nowych ludzi, zapraszać ich do siebie. Turyści zawsze są u niej mile widziani i witani jak honorowi goście.
Jest bardzo tolerancyjna. Nie ważne czy chodzi o kolor skóry, pochodzenie, religię. Dopóki nie dyskryminujesz innych ludzi, jesteś u niej mile widzianym gościem. Wynika to z tego, że u niej na wyspie żyją ludzie o różnym kolorze skóry, wyznaniach i pochodzeniu. Każda religia jest szanowana, a wszelkie święta są hucznie obchodzone. Aurelie uwielbia brać udział w świętach, nie ważne którego wyznania. Bardzo luźno podchodzi do religii, ciężko stwierdzić czy sama wyznaje którąś z nich.
Oczywiście Aurelie to nie tylko dziecięca radość i entuzjazm. Kiedy trzeba, dziewczyna potrafi zachować powagę i trzeźwy umysł. Bardzo poważnie podchodzi do problemów w jej państwie i stara się rozwiązywać wszelkie konflikty. Nie lubi kiedy nie docenia się jej bagażu doświadczenia, którego nabyła przez lata swojego życia, przechodząc z rąk do rąk by w końcu otrzymać niepodległość.
Dziewczyna uwielbia wysokie temperatury, nie wyobraża sobie życia w temperaturze poniżej piętnastu stopni Celsjusza. Nie wspominając już o temperaturach ujemnych, które to dla Aurelie wydając się wręcz niemożliwe do istnienia.


Wygląd: Aurelie nie wygląda na więcej niż czternaście lat, niektórzy nawet dają jej mniej. Do tego jest dosyć niska bo mierzy sobie zaledwie sto pięćdziesiąt centymetrów. Ma krótko ścięte czarne włosy, kończące się nieco powyżej ramion. Z przodu po lewej stronie ma nieco dłuższe pasmo zrobione na wzór kitka, na końcu którego ma metalowe kółko. Jej oczy są w kolorze ciemnego brązu. Również jej skóra jest dosyć ciemna, ze względu na klimat jaki panuje na jej wyspach. Poza jasną, kremową sukienką, która sięga jej do połowy ud nosi również biżuterię. Są to złote bransolety, po trzy na obu nadgarstkach oraz na kostce u lewej nogi. Nieco większą złotą bransoletę nosi również na szyi. A jak już o szyi mowa to należy dodać, że ma przez nią przewieszony rzemyk, na końcu którego ma sporą figurkę różowego gołębia - największego gołębia świata, który żyje tylko u niej. Figurka ta jest zarazem gwizdkiem.

Relacje:

Portugalia: Można go nazwać tatą Aurelie. Choć nie skolonizował jej wysp to jednak jako pierwszy rozpowszechnił informacje o jej istnieniu.

Holandia: To on nadał jej obecną nazwę, na cześć księcia Maurycego Orańskiego (Maurice z Nassau). Długo Mauritius był dla Holendrów tylko przystankiem w drodze do Indii i źródłem wody pitnej dla marynarzy. Po czterdziestu latach podjęto próbę rozwoju osadnictwa, Holendrzy sprowadzali swoich ludzi oraz dawnych galerników z Madagaskaru i Indonezji (maksymalna liczba ludności łącznie z niewolnikami wyniosła 300 osób). W 1710 r. wszyscy jednak opuścili wyspę, prawdopodobnie z powodu inwazji szczurów.

Francja: Pięć lat po tym jak Holendrzy opuścili wyspy pojawili się na nich Francuzi. Jako pierwsi mieli duży wpływ na rozwój wysp. Zmienili nazwę wyspy na Ile de France i głodni wrażeń poznawania nowego miejsca osiedlili się na niej, sprowadzając również z Afryki niewolników do uprawy trzciny cukrowej, herbaty, kawy i bawełny. To również Francuzi założyli miasto Port Louis, które obecnie jest stolicą państwa.

Anglia: Podczas Wojen Napoleońskich Mauritius przeszło w ręce Anglii i powrócił do swojej pierwotnej nazwy. Anglia była drugim państwem, które zadbało o rozwój wyspy. Po zniesieniu niewolnictwa Anglicy musieli zatrudniać pracowników z Azji gdyż byli niewolnicy nie chcieli pracować na plantacjach, nawet za pieniądze. W 1968 roku Anglia nadała wyspom niepodległość i wtedy to Mauritius oficjalnie zostało państwem.

Chiny: W 2010 roku Chiny zainwestowały w Mauritius aby utworzyć tam strefę ekonomiczną. Planowane było utworzenie uniwersytetów, centrum oceanografii, a także rozwój logistyki. Jest to największa ze wszystkich inwestycji w Mauritius.

Indie: Poza więzami kulturowymi, historycznymi i militarnymi łączy ich również handel. Indie są jednym z największych partnerów Mauritius, szczególnie w imporcie.

Malezja: oba państwa należały kiedyś do Imperium Brytyjskiego. Obecnie są mocno powiązane ze sobą. Sześć firm malezyjskich inwestuje w Mauritius. Pomagają w rozwoju szkolnictwa, budowaniu hoteli. Poza tym Mauritius sprzedaje dużo cukru do Malezji.

Pakistan: Wspiera Mauritius w rozwoju farmakologii, inżynierii, medycyny, a także stomatologii. Obecnie oba państwa dyskutują nad utworzeniem między nimi strefy wolnego handlu.

Stany Zjednoczone: Znajduje się na trzecim miejscu w imporcie i na dwunastym w eksporcie z Mauritius. Mauritius kupuje od USA wszelkie rodzaju sprzęt elektroniczny (głównie telewizory, radia), maszyny rolnicze, maszyny do kasyn, książki i encyklopedie. Stany kupują od Mauritius odzież, cukier, żywe zwierzęta, okulary przeciwsłoneczne, a także rum. Koło trzydziestu firm amerykańskich ma swoje filie na wyspie.

Ciekawostki:
- powierzchnia państwa wynosi 2045 km²
- w 2008 roku Jean-Marie Gustave Le Clézio, obywatel Francji i Mauritiusu został pierwszym w historii wyspy laureatem literackiej Nagrody Nobla.
- już dzisiaj wyspa objęta jest łącznością Wi-Fi na 60% jej powierzchni.
- w Parku Narodowym Chamarel, na południowym zachodzie wyspy, istnieje ziemia wulkaniczna mieniąca się różnymi barwami zwana "ziemią siedmiu kolorów".
- państwo mocno zróżnicowane kulturowo, językowo, religijnie jak i etnicznie.
- na Mauritiusie jada się niemalże wszystko. Wystarczy, że zostaną spełnione dwa warunki: danie musi być albo dobrze posłodzone, albo doprawione ostrymi przyprawami.
- zdecydowanie najbarwniejszą stroną wyspiarskiej kultury jest handel uliczny. Nawoływania i zachęcania kupców i przekupek przy straganach z różnościami, podobnie jak zwyczaj targowania się, należą do nieodłącznych elementów życia mieszkańców Mauritiusa.
- Mauritiańczycy niezależnie od wyznania, koloru skóry i pochodzenia tworzą wspaniały naród. Wspólnie świętują, a że każda religia ma kilka wielkich świąt w roku, na wyspie wciąż jest powód do radości, zabawy i ucztowania.
- Mauritius jako piąty kraj na świecie w 1847 r. wydał własne znaczki pocztowe. Stąd też pochodzi jeden z najdroższych obecnie znaczków.
- wszystkie kombinacje dozwolone. Są tutaj Hindusi czarni jak smoła i wysocy Chińczycy , całkiem nie żółci. Są Murzyni z niebieskimi oczami i Chinki z orlimi nosami. Spotyka się Hindusów białych niczym albinosy i tylko uszy mają czarne jak sadza. I chociaż typy tu najrozmaitsze, nikt za nikim się nie ogląda , nikogo nic nie zadziwia. A w centrum wyspy najtrudniej spotkać białego. Bo biali przeważają w kurortach wzdłuż całego wybrzeża.
- co prawda językiem urzędowym jest angielski, ale sporo osób mówi też po francusku, chińsku, kreolsku, w hindi i urdu. Administracja publiczna oraz szkolnictwo prowadzone są w języku angielskim, jednak już w mediach dominuje francuski. Ponadto Maurytyjczycy posiadający korzenie azjatyckie, lansują tzw. „języki przodków”, w których musi nadawać państwowa telewizja i radio. Jakby tego było mało, w kinach wyświetla się filmy bollywoodzkie w hindi lub hollywoodzkie z francuskim dubbingiem. Naturalnym i ojczystym językiem większości mieszkańców wyspy jest kreolski. Niektórzy z nich posługują się jedynie hindi, a jeszcze inni używają tylko bhodźpuri, czyli regionalnego dialektu opartego na hindi. W przypadku ludzi wywodzących się z Chin, możemy dodatkowo mówić o dialekcie kantońskim i hakka.