Chorwacja (Białoruś i Szkocja)

Rejs zaczynacie w przeuroczym Splicie – starożytnym mieście, usytuowanym na skalistym wybrzeżu Chorwacji. W przystani rzędy jasnych łodzi kołyszą się na błękitnych falach morza, za wami wznoszą się białe fasady domów, krytych ceglastą dachówką.
Nim wyruszycie ze swoim kapitenm – możecie jeszcze rozejrzeć się po splitańskiej starówce. Przejść się wąskimi uliczkami, zajść na obiad w jakiejś portowej knajpce, wstąpić gdzieś na lody. Jeśli jesteście entuzjastami historii – z pewnością zainteresują was pozostałości rzymskich budowli – pałacu Dioklecjana, akweduktów…



Gdy już wyruszycie – czeka was kilkudniowy rejs jachtem po Morzu Adriatyckim. Będziecie mogli pływać w słonej, acz krystalicznie czystej wodzie, nurkować, opalać się na pokładzie, ewentualnie łowić ryby lub zbierać muszle na kamienistych brzegach. Uwaga na jeżowce – nadepnięcie na te iglaste „poduszki” może zakończyć się co najmniej nieciekawie.
W portach będziecie mieli okazję spróbować lokalnych przysmaków (na przykład owoców morza), wyskoczyć na niewielkie zakupy (od woreczków lawendy i pocztówek po niemożliwie piękne, ale też niezbyt tanie serwetki z włókien agawy), wyskoczyć na pieszą wędrówkę po górzystym krajobrazie albo też wynająć kajaki lub rowerek wodny i samodzielnie zwiedzać wybrzeże.
Ostatniego dnia dotrzecie do Dubrownika. To malownicze miejsce słynie przede wszystkim ze Starego Miasta – jego wąskich uliczek, kościołów i wspaniale zachowanej fortyfikacji. Może uda wam załapać się na jeden organizowanych pod gołym niebem z koncertów w ramach Letniego Festiwalu?

Białoruś wręcz nienawidziła słonecznych dni, więc po prostu musiała wylądować w tak ciepłym regionie. Po prostu, życie starało się jej uprzykrzyć wszystko, co robiła. A przecież mogli ją na tą idiotyczną randkę w ciemno wysłać gdzieś na północ! No właśnie, randka. Natalia nie miała pojęcia, po co się na nią zgłosiła. Może po prostu chciała trochę odetchnąć, odpocząć od codzienności w dobrych warunkach? Bo to właśnie było w ofercie. Tak czy siak, dziewczyna stała w splickim porcie, ubrana w letnią, niebieską sukienkę na ramiączkach, białe sandałki i kapelusz z wielkim rondem, czekając na swoją przyszłą drugą połówkę, czy coś takiego.

Scott również nie lubił słońca. To znaczy - nie miał nic przeciwko niemu, jeśli wychodziło raz na jakiś czas zza chmur i przyjemnie grzało w zwykle deszczowym Edynburgu, ale żeby świeciło tak, jak tutaj? Co za dużo, to niezdrowo (chyba, że mowa o pieniądzach).
Pieniądze były również przyczyną, dla której Scott zgodził się na tę całą randkę w ciemno. Nieważne, na kogo trafi, bo wyjazd ze wszystkimi atrakcjami ma za darmo! Jeśli to ktoś, kogo nie lubi, zawsze może przerwać. Albo zmusić drugą osobę do przerwania. Ale - a nuż - trafi się ktoś miły?
Zadarł głowę, by patrząc spod kapelusika (niebezpiecznie przypominającego wędkarski) poszukać na niebie choć jednej chmurki. Nie zobaczył. Najlepiej więc będzie nie patrzeć w niebo i udawać, że za chwilę lunie deszcz, albo coś takiego.
Prócz kapelusza, miał na sobie ubrania adekwatne do pogody -  a więc bawełniany t-shirt i szorty. Na nabrzeżu rozejrzał się za swoją tymczasową drugą połówką.
- H-hello. - Przywitał się całkiem niezgrabnie, gdy dopadł już Białorusi. Kobieta - więc nie może być najgorzej! A że Białoruś... cóż.
W historii spotkali się parę razy, choćby wtedy, gdy Natalia należała jeszcze do Wielkiego Księstwa, a Szkoci byli wędrownymi kupcami... czy też po prostu akwizytorami. Co ciekawe, sprzedawali przedmioty luksusowe, a samo słowo "szkocki" stało się z czasem synonimem słów "piękny", "luksusowy", ale również "drogi". I kto pokazał Białorusinom dudy? Oczywiście, że Szkoci!
Białoruś mogła być Scottowi wdzięczna. Albo nie do końca.
Scott uśmiechnął się krzywo.

Kiedy Scott do niej podszedł, uważnie się mu przyjrzała. No przecież kiedyś tego rudzielca spotkała! Zawsze mogło być gorzej. Szkot nie powinien zbytnio się bać, ponieważ Białoruś jest do niego nastwiona bardziej pozytywnie niż negatywnie.
- A priviet, priviet. - przywitała się trochę od niechcenia. - Ty też na tę randkę w ciemno? - zapytała, spodziewając się twierdzącej odpowiedzi.
Czekając na reakcję Szkocji, Natalia rozejrzała się dookoła. Cóż, Spilt był ładnym miastem, jednak roiło się tam od sklepików z tandetnymi pamiątkami. To raczej do dziewczyny nie przemawiało. Naprawdę miała nadzieję, że rejs zacznie się już niedługo.

Spojrzenie Natalii sprawiło, że Scott coraz bardziej wątpił w powodzenie randki. Jej ton również nie wydawał się zbyt zachęcający. Spodziewała się kogoś innego? Być może.
- Aye, własnie na to. Chyba żeśmy trafili na siebie. - Wciąż próbował się uśmiechać, ale sama jego fizjonomia sprawiała, że uśmiech nie był ani ładny, ani szczególnie prosty. - Ciekawie, żeśmy na siebie trafili, co? Oni to dobierali po jakichś... tych, pokrewnych duszach, czy jak?
Nie był pewien. Sam się rozejrzał.

Czy Natalia czekała na kogoś innego... Cóż, gdzieś bardzo, bardzo głeboko miała nadzieję, że a nuż spotka człowieka, z którym miło spędzi czas. Na nikogo konkretnego nie liczyła.
- Na to wygląda. -Białoruś wzruszyła ramionami. Dalej miała kamienny wyraz twarzy. - Yhm. - po prostu przytaknęła. - Bladego pojęcia pojęcia nie mam. Może wybierali na chybił-trafił? -zapytała, prawdopodobnie nawet nie oczekując odpowiedzi. Po chwili zerknęła na broszurkę.
- W planie mamy też chyba zwiedzanie starówki. Mamy czekać na kapitana, przewodnika lub kogoś podobnego czy pójść sami? - spojrzała wyczekująco na Szkota.

Scott, jeśli się postarał, mógł być miłym towarzystwem! Ale równocześnie zbyt łatwo wpadał w złość, a zdenerwowany nie był już taki przyjemny. Wręcz męczący.
Czułby się zdecydowanie pewniej, gdyby Białoruś chociaż udawała, że cieszy się, że go widzi.
- Ch-chybił-trafił? Tak sądzisz...? No patrz. - Poczuł się mocno niezręcznie. Czyli Natalia rzeczywiście nie była zadowolona z jego obecności! - To ja żem inaczej m-myślał...
Podrapał się za uchem i sam rozejrzał. Zmarszczył delikatnie nos.
- Samemu zawsze ciekawiej, nie? Można połazić po tych małych uliczkach i w ogóle. W małych jest zwykle taniej. Chcesz tam iść?

Natalia zauważyła skrępowanie Scotta. Cóż, nie, żeby czuła się z tym głupio... Ale nie chciała sobie robić pod górkę na cały wyjazd i sprawiać, że chłopak będzie bał się do niej odezwać. Czas na pokaz aktorstwa.
-Nie nie, to tylko takie moje domysły. - dodała szybko. - Może jednak wybierali pokrewne dusze? To w sumie chyba nawet bardziej możliwe. - i, uwaga, Białoruś próbowała się do niego UŚMIECHNĄĆ. Niech czuje się wyróżniony.
- Też prawda. - skinęła głową. - Aha, lepiej chodźmy sami.
Kiedy zobaczyła kapitana jachtu, trochę rozjaśniły się jej oczy.
- Jak dla mnie, chyba lepiej odpływać za dwie godziny. A dla ciebie, Scott? - zerknęła na rudzielca.

Scott, choć ogólnie rzecz biorąc miał łeb na karku, nie należał do wyjątkowych bystrzaków. Pewnie minie trochę czasu, nim spostrzeże, że Białoruś trochę gra. A może ostatecznie oboje będą się bawić dobrze bez udawania?
- To sądzisz, że mamy tyle wspólnego? - Nie widział tego, ale skoro potwierdziła jego domysły?! Wygiął usta po raz kolejny, aż zabolało go coś z boku żuchwy. - No, możem się przejść, zwiedzić miasto, nie? Szkoda nie korzystać, skoro już jesteśmy. I, t-ten, coś zjemy i w ogóle. Może jakieś specjały tutejszej kuchni, albo coś.

Nawet lepiej, że Scott jeszcze tego nie spostrzegł. Gdyby zwrócił na to uwagę, do końca wyjazdu miałby do czynienia z ponurą, nie owijającą w bawełnę Natalią. A tak prawdopodobnie zachowa ze spotkania z nią jakieś pozytywne wspomnienia.
- To... możliwe. Przecież nie znamy się zbyt dobrze. Może naprawdę mamy wiele wspólnego? - zastanawiała się na głos Białoruś.Po chwili delikatnie się uśmiechnęła. Nabierała w tym coraz większej wprawy! - Także możemy iść. - ruszyła pewnym krokiem do przodu, spoglądając na Szkocję od czasu do czasu.

Przepraszam, nie zauważyłam, że moja kolej ;-;

Szkocki brak spostrzegawczości po raz kolejny przyniósł korzyści! Zadziwiające, ile dobrego z tego wynikało. Gdyby tylko dostrzegał wszystkie kierowane do niego przytyki i złośliwości, pewnie prowadziłby bardzo brutalne i bolesne życie.
- Ale pewno nie z wyglądu, ech? - Uśmiechnął się. - Ty taka ładna, a ja taki... - Zawahał się, szukając odpowiedniego określenia dla swojego jestestwa. - Burak, jak to mówią.
Wydawało się, że Scott nie do końca rozumie używane przez siebie określenia, ale to niczemu nie wadziło.
Chciał zaoferować Natalii ramię, ale to poszła przodem. Podążył za nią.
- Taki morski kraj, to pewno owoce morza, co? U mnie to tylko ostrygi.