Szwecja (Turcja i Węgry)

Hotel w Jukkasjärvi co roku się roztapia i co roku jest wznoszony na nowo w innym kształcie. Stawia się go z wielkich, lodowych bloków. Chodzi się wśród lodu, śpi się na lodzie, je się na lodzie. W zasadzie nawet pije się z lodowych szklanek. Bar oferuje dania kuchni lapońskiej (oparte na mięsie reniferów, jagodach, grzybach, rybach). W hotelu znajdują się także: kino, kaplica oraz galeria lodowej sztuki. Od niedawna w pobliżu stoi też lodowa replika Globe Theatre, w której wystawiane są sztuki Szekspira.
W pobliżu zwiedzać można siedemnastowieczny kościół z organami z brzozowego drewna i rogów renifera oraz skansen w  Hembygsgården, skąd, za opłatą, przewodnicy chętnie zabiorą was skuterami śnieżnymi lub z zaprzęgiem na przejażdżkę po okolicy, nad którą „tańczy” niekiedy zorza polarna. Jeśli zechcecie wyściubić nosy z hotelu – macie możliwość także wybrać się na narty, na deskę lub nad jezioro na łyżwy. Pobliskie miasto Kiruna ma w swojej ofercie także i życie nocne, więc jeśli życzylibyście się napić, potańczyć, pobawić w barze, kupić coś  – to tam także jest to możliwe.  

Turek wszedł do lodowego zamku. Był chyba najbardziej zamarzniętym gościem. Jak on nie cierpiał zimna. Znaczy można wytrzymać, ale... WSZYSTKO Z LODU! To jest wręcz idealny opis terenów zła i nieprzyjaciół prosto z tureckich legend. Wszedł i się trząsł. Miał nadzieję, że kobieta będzie piękna. I nie będzie zachowywała jak jego byli podopieczni. Szczególnie jak Węgierka!
Zaczął rozglądać się po tym piekielnym hotelowym widoku.
- Mam nadzieję, że łóżka są prawdziwe. Mam taką nadzieję.

Dlaczego zdecydowała się wziąć udział w tej całej randce w ciemno? Sama w sumie nie wiedziała. I zastanawiała się całą drogę do hotelu, w którym miała poznać osobę, na którą trafiła. Była w beżowej, rozkloszowanej sukience z granatową, koronkową górą. W tym samym kolorze miała również buty i kopertówkę. Włosy miała rozpuszczone, jedynie dwa kosmyki upięła, tworząc swoisty koszyczek. Za uchem włożony miała niebieski kwiatek.
Obok niej leżała walizka z jej rzeczami. Na walizce natomiast znajdowała się podłużna torebka prezentowa z winem, które miała nadzieję spożyć z towarzyszem podróży.
Kiedy dojechała na miejsce była zaskoczona. Hotel był z lodu, a jej było zimno. Ale pomimo tego weszła do środka i podając swój bagaż boyowi hotelowemu podeszła do recepcji.

Turek elegancko się nie ubrał. Ubierze się elegancko jak będzie iść do restauracji. Spojrzał jeszcze raz na zaproszenie. Numer stolika, godzina było wyraźnie podkreślone. Pewnie dlatego, by Turek nie zapomniał. Poszedł do swojego pokoju. Pierwsze co spojrzał to łóżko... Patrzył z przerażeniem.
- Ja mam na TYM spać?! TO POWINNO BYĆ ZAKAZANE! To zasługuje na boską karę! Nie będę spał na lodzie. - załamany zaczął wyciągać ze swojego bagażu ubrania, w tym te eleganckie, bo na randce trzeba się pokazać. Nawet jak to randka w ciemno.
- Mam nadzieję, że to będzie piękna kobieta. Piękna, seksowna babka... I, by to nie był facet jak to ma Grek w swoich marzeniach.
Ubrał się w eleganckie ciuchy... Zimno mu było. Mocno. Westchnął i trzęsąc się i biorąc wejściówkę poszedł do restauracji, na umówioną godzinę.

Odebrała z recepcji kluczyki i schowała je do torebki. Przy okazji wyciągnęła zaproszenie. Była najwyższa pora, żeby już iść. Spytała się recepcjonistki, gdzie znajduje się restauracja. Kiedy usłyszała odpowiedź powoli skierowała się w podaną jej stronę. Zestresowana kurczowo trzymała w jednej ręce kopertówkę, a w drugiej torebkę prezentową z winem. W duchu modliła się o przystojnego, zadbanego mężczyznę Zdziwiła się, kiedy weszła i przy zarezerwowanym stoliku nie było nikogo. Siadła więc i czekała na towarzysza. Przyglądała się każdej osobie, która weszła. Jak wielkie było jej zdziwienie, kiedy do sali wszedł Sadik.

Szedł powoli. Po dłuższym czasie dostał się do restauracji. Przerażało go trochę. Ten cały lodowy obraz. Przypomniał mu się zamek księżniczki Elsy. Wszystko z lodu, wieczna zmarzlina dookoła. Naprawdę to jest przerażające. Bez życia. To naprawdę wygląda jak zamek wyciągnięty prosto z legend. Brrr... Spojrzał na stoliki. Podszedł do stolika, który bym zarezerwowany dla niego i się zatrzymał. Widzi Węgry. Węgry... Której tu nie powinno być. Z dziwaczną miną - oznaczające zamieszanie z niezrozumieniem kompletnym - spojrzał na Węgierkę, potem na numer stolika, a potem na kartkę. I tak zrobił kilka razy. W końcu rzekł z nutką załamania.
- Błagam... Powiedz, że ty jesteś tu przypadkiem i nie przyszłaś na randkę w ciemno?

-Przyszłam tu na randkę w ciemno, a co? - po chwili doszło do niej o co chodzi.
-Czy ze wszystkich personifikacji musiałam trafić akurat na ciebie?
W tym momencie straciła wiarę na jakikolwiek przyjemnie spędzony czas. Przecież personifikacji jest bardzo wiele! A los zdecydował, że trafiła akurat na niego. Zawiedziona wręczyła mu wino. Odechciało jej się tej całej randki. Gdyby trafiła na kogoś innego byłaby szczęśliwa. Ale próbowała się podnieść na duchu. Może nie będzie tak źle? Może poprawią trochę swoje stosunki?

On też zastanawiał się czemu los go tak potraktował. Przecież jest tyle pięknych damskich personifikacji! A on trafił na Węgry. Westchnął ciężko i usiadł na krześle naprzeciwko nich.
- Spokojnie. Nie tylko ty zadajesz sobie to pytanie. Eh... Koszt powrotu trochę kosztuje, a nawet trochę za dużo. Dlatego ja tutaj zostaję i postaram się dobrze bawić... W tym czymś - lekko pobladł spoglądając dookola. Wino chętnie przyjął dziękując i on sam pokazał jej mamy prezencik w którym była bombonierka czekolady.
- Proszę. Ty przyniosłaś wino,  a ja czekoladki. Brakuje tylko muzyki. - rzekł spokojnie

-W sumie prawda. Nie opłaca się wracać, bo wyjdzie to strasznie drogo. - przyznała Turkowi rację. Chyba pierwszy raz w życiu.
Kiedy dostała czekoladki uśmiechnęła się lekko w ramach podziękowania. Myślała, że już na starcie się pozabijają. Jednak jest inaczej. Nawet zaczęli jakąś dyskusję. To było wyjątkowo dziwne.
-Muzykę zawsze można załatwić, nieprawdaż? - Otworzyła bombonierkę i poczęstowała Sadika.

- Właśnie. Za tą kasę mogę wziąć i zrobić u siebie coś lepszego. Na przykład kupić sobie nowy pad do grania, bo stary zaczyna powoli się zacinać. Najbardziej podczas misji skrytobójczych. I jak mam uczyć syneczka strategii bitewnej, jak mi się pad padł? - rzekł z lekką załamkom i odtworzył butelkę wina, którą mu dała. Trzeba zachować się jak dżentelmen nie? A Turek się na tych trikach zna! Przecież to Turek, a nie jakiś owłosiony Angol. Nalał Węgierce wpierw jej kieliszek wina, a potem sobie.
- Oj bym zamówił, ale boję się, że wyjdzie orkiestra z lodowymi instrumentami. To mnie lekko przeraża. Wszystko tutaj jest z lodu. Nawet łóżko. To powinno być zakazane. Łóżko to łóżko. Ono nie może być z lodu... Wygląda ten zamek jak wzięty z tureckich legend na temat złej, wrogiem, pełnej potworów północy. Nie mogli nas wysłać... W bardziej cieplejsze rejony? - uśmiechnął się wesoło do niej i poczęstował się.
- Teşekkür ederim - uśmiechnął się

-Dziękuję bardzo - podziękowała za nalanie jej wina i upiła łyk.
-Faktycznie. Mogliby nas wysłać w cieplejsze miejsce - uznała, zważając na to, że założyła sukienkę bez ramiączek przed kolano. Mogła ubrać się rozsądniej, ale teraz za późno na narzekanie.
-Nie no, bez przesady! Lodowych instrumentów na pewno nie mają! A łóżka na prawdę są z lodu? No to sobie w nocy nie pośpię. Nie lubię spać na zimnym. - upiła kolejny łyk. Dziwnie było pić z lodowych kieliszków. A spać na lodzie będzie jej jeszcze ciężej.

I nic nie skomentowała o moich wychowywaniu Cypru? No okey... Wypił spokojnie łyk wina i popatrzył spokojnie.
- Idealna zimowego zamku brzmi fajnie, ale nie spodziewałem się zamku od stóp do głów zrobionego z lodu. Obstawiałem, że to będzie imitować lód i śnieg. A nie być dosłownym lodem i śniegiem. Co roku budować to, by po jakimś czasie się roztopiło. I znów budować, by stopniał... Troche to smutne. Co rok budują wiedząc, że to za parę miesięcy zniknie. Smutne to. To jak jakby szykowali sie na bitwę, którą przegrają jednocześnie zabierając wielkie pokłady złota... Nie wiadomo czy to zwycięstwo czy przegrana. Z jednej bogactwo, a z drugiej... Ci ludzie muszą być tym zmęczeni. - rzekł spokojnie przyglądajac się obsłudze, by potem spojrzał na nią
- Tak... Tutaj wszystko jest z lodu. Zamarznę. Wziąłem grube koce jak coś.- rzekł spokojnie.

- Może nie zamarzniemy, co? -Zaśmiała się. Zważając na to, że będą spać na skórach i pod skórami nie powinno im być mocno zimno. Na samą myśl zrobiło jej się cieplej. Poprawiła sukienkę, żeby naciągnąć dół sukienki na kolana. Schowała niesforny kosmyk włosów za ucho i poczęstowała się czekoladką.
-A może wieczorem pojedziemy obejrzeć zorzę polarną? - Zaproponowała i upiła łyk wina. Zobaczyć zorzę polarną to było jej marzenie.

- Jak coś to możemy razem spać w pokoju. Koców tak dużo nie mam, ale dwie osoby się zmieszczą... - rzekł spokojnie i lekko czerwony na twarzy. Popatrzył na nią z uśmiechem.
- Zorza polarna? Chętnie bym to zobaczył. Kolorowe światła na niebie, to na pewno wielka inspiracja do malowania. Chętnie bym ja namalował. Ale musiałbym ja najpierw na żywo zobaczyć - w skrócie chętnie pójdzie z nią nad zorze polarną.

-Chyba i tak nie mamy innego wyjścia... - Też delikatnie się zarumieniła.
-No to super. Palny na wieczór w takim razie już mamy. Więc co robimy teraz? - uśmiechnęła się lekko i upiła łyk wina. Wreszcie spełni się jej marzenie. Już od dłuższego czasu chciała tu przyjechać i zobaczyć najpopularniejsze zjawisko meteorologiczne na świecie. Cieszyła się bardzo.

Uśmiechnął się wesoło
- Um... Na teraz? Całego zamku nie zwiedziłem tak szczerze mówiąc. Słyszałem, że tutaj jest replika Globe Theatre i wystawiają sztuki Szekspira. Jednak czytałem o barze i nie wiem czy kuchnia lapońska mnie przekona. Na pewno nie pod względem słodycyz. jak posmakowałem jednego Salmiaka to odruch wymiotny mialem od razu. To była najgorsza słodycz jaką jadłem. Nigdy tego nie jedz. Tragedia. - rzekł z lekkim obrzydzeniem. Wypił łyk wina i spojrzał na nią.
- Spokojnie. Jestem spokojny gdy śpię. BARDZO Spokojny - i uśmiechnął się szeroko

-No, ja mam nadzieję. Bo mam zamiar się wyspać. Serio te salmiakki takie złe? To dzięki, że mi o tym powiedziałeś. - A już miała sobie coś zamawiać. Dzięki Bogu, że ją uprzedził.
-A do tego teatru możemy iść. Może będą akurat coś ciekawego wystawiać. - Wstała i poprawiła sukienkę. -Idziemy?

- Ja też mam zamiar się wyspać. Więc wiadomo, ze grzeczniutki będę. Ale nie będziesz się śmiać nie? - zapytałs ie by się upewnić. Ale nie powie z czego nie ma się śmiać. Wiadomo, bo się wstydzi. Wstał i podszedł do niej podając jej dłoń. No przecież jst dżentelmenem. Zawsze nim był! Po prostu Węgierka nie poznała jego ładniejszej strony. Znaczy... Okazji by poznać go lepiej miała mnóstwo. Po prostu ona sama odrzucała jego piękną stronę uważajac, że Turek to brutal... Niee ładnie, nie ładnie... Turek pokaże teraz Węgierce swoja jasną stronę mocy!
- Jasne. Pójdzie panienka ze mną? - i mały ukłonik

-Nie no, co ty! Nie mam powodu, żeby się śmiać. Ja taka nie jestem. - Uśmiechnęła się lekko i zabrała ze stolika swoją kopertówkę. Wzięła jego dłoń.
-Oczywiście, że pójdę. - Uśmiechnęła się słodko i sama się ukłoniła. Po chwili się zaśmiała.
Sadik, według niej, zachowywał się dziwnie. Pamięta, jaki był, kiedy Erzsebet znajdowała się u niego w niewoli. Był wtedy całkiem inny, niż teraz. Pewnie się zmienił. Dzięki Bogu na dobre.
Wyszli z restauracji na holl. Elka zauważyła na ścianie mapkę hotelu. Poszukała teatru. Po chwili wiedziała już jak iść.

- Mam nadzieję - uśmiechnął się. Elizabeta też sie zmieniła. W młodości nie chciała nosic sukieniek i w ogóle traktowała Turka gorzej. A teraz ta sama Węgierka z chęcią wzięła jego dłoń i się uśmiecha do niego.To było naprawdę miłe i słodkie. Aż za miłe jak na nią. Turek wyczuwał podstęp w jej zachowaniu, więc był ostrożny. Ale może tą sytuację wykorzystać! Bo czemuż by nie?
Podszedł wraz z nią do mapki hotelowej i spojrzał do wiszącą obok teatru ogłoszenie, że dziś wystawiają
- No to trafiliśmy. Akurat dzisiaj grają... Romea i Julię.... - a w myślach mordował Szweda i tego kto organizował tą randkę w ciemno, za danie tej sztuki.

-No to nie jest mocno źle. - uznała. Nawet lubiła tą sztukę.
Chwilę jeszcze patrzyła na mapkę. Potem odeszła od niej i skierowała się do jednego z korytarzy. Pociągnęła za sobą Sadika. Przyglądała się rzeźbom na ścianach. Ludzie, którzy to projektowali mieli widocznie gust i wyczucie. Z niektórych miejsc w suficie było widać niebo. Miejsce sprawiało na prawdę dobre wrażenie. Świetne dla każdego. A jedynym minusem jest zimno spowodowane lodem znajdującym się dookoła.

- Zależy dla kogo. Ja nie rozumiem tej... Całej niby pięknej miłości. Według mnie Romeo głupio postąpił. Jeśli chciał z nią mieszkać mógł coś innego wymyślić. - wyraził swoja opinie i... Już chciał coś dodać, ale Węgierka go pociagnęła. Rzeźby na ścianach wygladały bardzo dobrze. WIdać było, ze starano się jak najlepiej zbudowac ten pałac. To sprawiło u Turka jeszcze większy smutek. Bo według niego to syzyfowa praca. Spoglądał dalej. WIdział niebo nad nim i tym bardziej ten widok go zmroził. Przypomniał sobie, ze znajduję się w wielkim lodowym zamku. Zimno mu się zrobiło i rzekł spokojnie
- Mogłem wziąć więcej ciepłych kocy.

-Oj, już nie marudź. Przecież nie zamarzniesz, nie? - Westchnęła. Przecież, skoro ludzie tu śpią, to nie może być jakoś tragicznie.
Szli korytarzem przez dłuższą chwilę, po czym trafili do jakiejś sali z kolejną mapką. Podeszła do niej i sprawdziła, czy aby na pewno idą dobrze. Zaraz potem znowu weszła do jakiegoś korytarza, który, według mapki, miał prowadzić do samego teatru. Elka próbowała w tym czasie nawiązać rozmowę.
-Dlaczego wziąłeś udział w tym programie? - spytała zwracając wzrok na Turka.

Uśmiechnął się
- Wiesz... Nie wiem czy ci nie zamarznie - uśmiechnął sie do niej wesoło. Szedł wraz z nią wesoło, gdy nagle zadała mu to pytanie. Przystanął zawstydzony i stopą lekko poszurał po podłodze
- Naprawdę chcesz wiedzieć? - popatrzył na nią. Całe poliki miał czerwone ze wstydu. Maska zgyby potrafiła się zmieniać byłaby różowa