Parter - Dziedziniec

Jedno z ulubionych miejsc spotkań uczniów. Na środku znajduje się kamienna fontanna, a całość otoczona jest gotyckimi krużgankami. Czasem nawet uda się upolować wolne miejsce na którejś z ławek.

Te kilka dni nowego roku szkolnego minęło dosyć spokojnie. No, nie licząc małego incydentu ze zniknięciem jego okularów, które teraz chłopak miał na sznurku. W ten sposób nie zwiną mu ich ponownie. Niby odzyskanie okularów nie było trudne, ale jednak nie miał ochoty znowu być ofiarą głupich żartów. Oczywiście nic nie zrobił pierwszakom, pogroził im tylko palcem i na tym się skończyło.
Choć Chen miał do wykonania całkiem spory esej na historię magii to w tej chwili się tym nie zajmował. Wiedział, że z esejem nie będzie miał problemów, nie ma to jak być kujonem, więc postanowił się zająć czymś co w jego mniemaniu było o wiele ważniejsze. Siedząc na jednej z ławek na dziedzińcu powoli pisał list do kuzyna. Praktyki w Ministerstwie Magii! W życiu by nie pomyślał, że ktoś z rodziny będzie w stanie mu je załatwić. Teraz miał przed sobą na to dowód, list z domu wspominający o kuzynie. Cała ta sprawa go nakręciła i był naprawdę podekscytowany. Miał zamiar dać z siebie wszystko żeby tylko udało mu się tą sprawę zakończyć z korzyścią dla siebie. Posunął się nawet do tego, że zatruwał życie panu Peck by ten napisał mu list polecający. Nie było łatwo, ale w końcu dostał pismo po tym jak stał profesorowi nad głową i pilnował go by napisał wszystko dokładnie. Załatwił sobie też kopię swoich wyników z lekcji Opieki nad magicznymi zwierzętami. Teraz wystarczy umiejętnie napisać list i trzymać kciuki. Kartka była trochę pobazgrana, w paru miejscach tekst był kilkukrotnie poprawiany. Chenowi zależało na tym by list brzmiał jak najdojrzalej i uważnie formułował każde zdanie. Na sam koniec gotowy tekst przepisze na czystą kartkę i wszystko wyśle do kuzyna.

Tiago mamrotał pod nosem i denerwował się na profesor od zielarstwa. Zastanawiał się, co mógłby jej powiedzieć, by zwolniła go ze szlabanu? Myślał o alergii, ale gdyby nawet taką miał, to nie mógłby chodzić na zielarstwo. A może jakiś niewinny eliksir podczas przesadzania tych cholernych roślinek...? A może nawet mały kawałek "specjalnego" cukierka?
To było to! Gdy tylko zacznie szlaban, sam na siebie rzuci, a sir Alexandre zajmie się resztą.
Przyspieszył kroku. Przechodząc przez dziedziniec dostrzegł kolegę z Ravenclawu.
- Hej, Chen! - Zawołał, nie starając się nawet zniżyć głosu. Usiadł zaraz przy nim, nie zważając na to, czy coś zrzuci, czy może pogniecie. - Powiedz, od czego można mieć czyraki?

Cisza, która go otulała od dłuższego czasu została nagle przerwana. Aż drgnął gdy nagle ktoś go zawołał. Uniósł wzrok, w ostatniej chwili zabierając jedną kartkę z ławki by Tiago na niej przypadkiem nie usiadł. Przyjrzał się koledze, poprawiając okulary. Z bardzo ciekawym pytaniem przyszedł do niego chłopak.
- Dzień dobry - odezwał się w końcu - Czyraki? Z tego co mi wiadomo powstają od zakażenia bakteriami. Jak masz osłabiony organizm na przykład. Co to za dziwne pytanie? - musiał przerwać pisanie listu by móc przypomnieć sobie co wie o czyrakach. Zastanawiał się dlaczego Tiago akurat o to pytał. Czyżby planował załatwić sobie zwolnienie lekarskie z lekcji?

Gdyby nawet Tiago usiadł na pracy Chena - to nic! Czarnego atramentu nie widać na czarnej szacie. Poza tym, jego szata pewnie i tak nie była nowa, a powypalane dziurki na rękawach były normą.
- Kolega w pokoju dostał czyraków i boję się, że się zarażę. - Skłamał gładko. - Ale zastanawiałem się, czy to przypadkiem nie od jakichś nowych podejrzanych cukierków, albo czegoś takiego? Wiesz, tak jak z tymi łajnobombami ostatnio, hm? Może pojawiło się coś nowego na czyraki?
Magiczne cukierki wywołujące różne objawy, od krwawienia z nosa po mdłości, można było zamówić sową, ale bardzo prawdopodobnym było, że w ten sposób mogą zostać przechwycone i skonfiskowane przez nauczycieli.
Będzie oczywiste, że chce zrobić coś niedozwolonego, jeśli będzie rozpytywał wśród Ślizgonów. A spokojnych Krukonów nikt o nic nie podejrzewał! Byli najpewniejszym i najbezpieczniejszym źródłem wszelkiego złego.

Chen bardziej by się martwił, że kartka by się pogniotła, a atrament rozmazał. Co tam szata Tiago, jest czarna, więc nic by się jej nie stało. Za to on by mógł mieć problemy w rozczytaniu rozmazanego tekstu. Lepiej więc pilnować papierów. Podrapał się piórem po głowie, oczywiście nie tą stroną z końcówką do pisania.
- Czyraki nie są zaraźliwe z tego co mi wiadomo o nich - odparł wreszcie po chwili namysłu - O nowych cukierkach nic nie słyszałem. Wiesz, raczej się nie interesuję takimi rzeczami, a i nie biorę cukierków od nieznajomych - uśmiechnął się z rozbawieniem - Mama Ci nie mówiła żeby nie brać cukierków od obcych? - zażartował sobie. Chen w życiu by nie podejrzewał kogoś o jakieś złe intencje. No chyba, że ktoś definitywnie ciągle rozrabiał. Jak na przykład taki Cotofana, jemu zdecydowanie nie ufał.

- Ale magiczne czyraki mogą być zaraźliwe? - Tiago brzmiał odrobinę... z nadzieją. Jeśli przekona Chena, że tak jest, w razie czego będzie mógł za niego poręczyć, gdy już "zaraz się" i wyskoczą mu w szklarni.
- Nie jesteś obcy, Chen! - Zaczepnie trącił go w ramię. - Jesteś kumplem, no nie? Gdybyś jednak usłyszał o takich cukierkach, to dasz mi znać? Wiesz, może pobawię się w szukanie odtrutki.
Z tym, że gdyby Tiago miał czas na takie rzeczy, to pewnie miałby również czas na skombinowanie sobie samemu wywaru na czyraki. Życie było jednak całkiem zajmujące.
- A co tu piszesz? Praca domowa? Z czego wam dowalili?

Znowu potrzebował chwili na zastanowienie się nad pytaniem Tiago, zadawał trudne pytania. W końcu potrząsnął głową.
- Nie jestem pewien, nigdy nie miałem do czynienia z magicznymi czyrakami. Jeśli są to lepiej uważaj - niestety nie był w stanie dokładnie mu odpowiedzieć. Szkoda. Nie lubił kiedy nie znał odpowiedzi.
- Jasne, dam Ci znać jak będę wiedział coś - skinął lekko głową i pomasował ramię. Spojrzał na swoje swoje kartki, a potem znowu na Ślizgona. - Dowalili nam sporą pracę z historii magii, ale w tej chwili piszę list - kusiło go dodać "miłosny" żeby sobie pożartować, ale powstrzymał się przed tym.

Chen jest prymusem, powinien wiedzieć takie rzeczy!
A przynajmniej Tiago tak sądził. Kogo miał pytać o trudne sprawy, jeśli nie Krukona? Gryfoni znali się na wszystkim jak krowa na gwiazdach, a o Puchonach to nawet nie warto wspominać.
- Będę, ale kto wie, jak to się przenosi, co? - Zakołysał się na ławce, ale szerokie siedzisko nie było do tego tak fajne, jak jakiś murek. Przy odrobinie pecha można było wywrócić się w tył! Ale heca. - Dobrze, że nie chodzę na historię. Same nudy. O, miłosny? - Dość bezczelnie spojrzał mu w kartkę. - Gdybyś potrzebował amortencji, będę mieć na sprzedanie.

Bycie prymusem nie oznaczało, że człowiek był wszystkowiedzący. Owszem, posiadał sporą wiedzę na wiele różnych tematów, ale nadal były na tym świecie rzeczy, których nie wiedział. Ciągle jednak dowiadywał się czegoś nowego, a pamięć miał dobrą i jego wiedza się poszerzała.
- Przede wszystkim nie dotykaj kolegi, to może być najprostszy sposób na zarażenie się - pouczył Tiago. Nie miał pomysłów na to, w jaki sposób może to być zaraźliwe, ale lepiej wykluczyć najprostsze sposoby. Zaśmiał się lekko na sugestię chłopaka. Sam dopiero co miał coś takiego powiedzieć.
- Nie nie, nie miłosny. To list do mojego kuzyna, muszę się jakoś zareklamować żeby mi załatwił praktyki w Ministerstwie. Nie mogę się tego doczekać. Na pewno będzie super - od razu jakoś tak się ożywił jak tylko zaczął mówić o Ministerstwie Magii. - Za amortencję podziękuję.

Jeśli ktoś wiedział dużo, mógł w końcu udać, że wie wszystko. Wiele osób zaufałoby mu, wśród nich pewnie znalazłby się Tiago.
- A jeśli śpi łóżko obok mnie? To pewnie się przenosi przez powietrze. Wyślę go jeszcze dzisiaj do Skrzydła Szpitalnego. - Postanowił pomóc nieistniejącemu koledze. Nic go to nie kosztowało.
- Praktyki w Ministerstwie? Pewnie na wakacje, co? Teraz cię nie puszczą. Sam chciałbym siedzieć z ojcem w firmie, ale muszę zostać tutaj, bo inaczej mama mnie rozszarpie. A w jakim departamencie, co? - Przekręcił głowę, by widzieć wyraźniej, co Chen mógł pisać. - A ta amortencja to tanio, tyle, co za składniki.

- Przez powietrze? Nie sądzę, ale jeśli ma łóżko obok to może nawet niechcący dotknąć Twojej pościeli jakby się kręcił w nocy - pokiwał lekko głową na słowa Tiago - To dobry pomysł. Nie ma co ryzykować, że zaraz cały wasz dom na to pochoruje. Choć pewnie część Ślizgonów byłaby zadowolona ze zwolnienia z lekcji - stwierdził z lekkim uśmiechem. Zresztą, pewnie nie tylko Ślizgoni byliby z tego zadowoleni. W każdym domu znajdą się uczniowie, którzy już na początku roku szkolnego marzą o chorobowym.
- Tak, w przyszłym roku mam je mieć. Departament do Spraw Magicznych Zwierząt. Zawsze były moją pasją - i prawdopodobnie większość szkoły zdążyła zauważyć, że Chen ma małego hopla na ich punkcie, a z ONMS ma najlepsze wyniki. Nie ma to jak być kujonem.
- Trafiłeś pod zły adres z tą amortencją, nie potrzebuję jej. Nie mam nikogo na oku - odparł koledze z delikatnym uśmiechem - Ale na pewno znajdziesz chętnych na nią.

- Nie śpimy razem, po co miałby dotykać mojej pościeli? - Tiago spiął się odrobinę, bo pomyślał, że Chen myśli o czymś złym. Tiago nie potrzebował towarzystwa w postaci kolegów, nie w pościeli.
- Gdybyśmy chcieli uciekać z lekcji, to są lepsze sposoby. Do Spraw Magicznych Zwierząt...? Znaczy te, różne bestie, co? Albo animagowie i... - Zawahał się lekko. - Wilkołaki, ech? Paskudna sprawa.
Tiago nikomu, prócz najbliższych znajomych, nie mówił, na co cierpi jego ojciec. To, że raz w miesiącu obrastał futrem nie świadczyło o nim jako o człowieku. Poza tym eliksir tojadowy działał dobrze i tata zazwyczaj był potulnym wilczkiem. Ale czasem tojad zawodził i było mniej wesoło.
- Jeśli będziesz potrzebował dla siebie albo koleżanki, to daj znać.
Tiago poczuł, że coś szura mu między nogami, a do tego go zaczepia, więc pochylił się, by otrzepać nogawkę.

- Niektórzy wiercą się podczas snu. No i dochodzi do tego lunatykowanie jeszcze - wytłumaczy Tiago. Nie miał nic złego natmyśli, a już na pewno nie to, że chłopak sypiał z kolegami w jednym łóżku.
- Podobno każdy sposób na zerwanie się z lekcji. Tak, wszystkie magiczne zwierzęta. Paskudna? Ja wiem? - wzruszył ramionami - Dopóki taka istota nie robi nikomu krzywdy to nie - nie wiedział nic o ojcu Tiago, ale ogólnie nie uważał magicznych stworzeń za złe. Niektóre nie panowały nad instynktem i nic nie można było na to poradzić.
- Na pewno dam znać - zapewnił. Spojrzał w dół gdy Tiago się pochylił.

- Raczej staramy się szanować swój sen. I kolegów. - Wyjaśnił, wciąż nieco urażony. Kiedy był młodszy, może i bawiłoby go spanie z kolegami, ale te czasy minęły.
- ...a wilkołak to jest bardziej człowiekiem, czy bardziej zwierzęciem?
Tiago wiedział, że wilkołak był w stu procentach człowiekiem, tylko pokrzywdzonym przez los, bo urodził się z likantropią, bądź też pokrzywdzonym przez innego wilkołaka. Tiago był jednak ciekaw interpretacji kolegi. Jeśli nie spodoba mu się jego zdanie, pewnie będzie... cóż, niemiły.
- Au! - Wrzasnął, gdy gnom postanowił go użreć. Machnął dłonią, by strzepać maleństwo.

- Ogólnie wilkołak to przecież człowiek, nie? Tylko po zamianie robi się zwierzęcy. - odparł Tiago, mając nadzieję, że dobrze mu to wytłumaczył. Temat wilkołaków nie był prosty.
Po spojrzeniu pod ławkę zauważył małe paskudztwo, gnoma. Paskudne stworzenia. Miał zamiaqg ostrzec kolegę, ale nie zdążył. Widząc jak stwór gryzie Tiago, Chen wyciągnął różdżkę i złapał kolegę za nadgarstek żeby nie machał tak ręką.
- Conjunctivis! - wycelował różdżką w gnoma.

*rzuca kostką*
Jestem prymusem *a do tego kujonem i nerdem* i chcę +2 do zaklęć >c

The member 'fem!Makau' has done the following action : Kostka

'Kostka' :

Tiago był zadowolony z odpowiedzi kolegi i chciał nawet to powiedzieć, ale... właśnie. Nie mógł spodziewać się, że oberwie tak silnym zaklęciem, chociaż to poszło rykoszetem od gnoma. A może po prostu przeleciało przez te ostre ząbki i trafiło prosto w układ nerwowy Tiago?
Jakkolwiek by nie działało, trafiło idealnie. Ślizgon poczuł jeszcze, jak stacza się z ławki, a potem odpłynął w ciemność.

Był zadowolony z siebie, że trafił gnoma i udało mu się go unieszkodliwić. Niestety zadowolenie szybko zniknęło i zostało zastąpione lekkim strachem kiedy oprócz gnoma na chodniku wylądował również Tiago. Przeklął po portugalsku, oby nikt go nie zrozumiał, i kucnął obok kolegi. Na szczęści chłopak żył i chyba miał się całkiem dobrze. Musiał oberwać rykoszetem albo siła zaklęcia przeszła na niego przez to, że gnom go trzymał za rękę. Spojrzał na pozostałe gnomy rozgniewanym wzrokiem. Niech któryś coś zrobi to też oberwie. Spakował kartki do kieszeni płaszcza, długopis wcisnął za ucho i spróbował podnieść kolegę z ziemi. Trzeba go jak najszybciej zabrać do pielęgniarki.

Na początek położył Tiago na ławce, zawsze to coś. Lepsze od leżenia na ziemi. Zerkał co i rusz na gnomy czy któryś się nie próbuje zbliżyć do nich żeby bardziej napsocić. Zauważył jakiegoś dzieciaka, rozpoznał, że z Hufflepuff.
- Ej, nie kop go młody - odezwał się za dzieciakiem kiedy ten kopnął gnoma. Może i nie lubił tych stworzeń, ale nie popierała atakowania bez powodu. Atakować powinno się tylko w obronie. Podrapał się po karku, rozglądając dookoła. Najważniejsze żeby nauczyciel przypadkiem ich nie wyczaił, bo będzie problem. Miał nadzieję, że wkrótce Tiago zacznie odzyskiwać przytomność i będzie mógłgo zaprowadzić do pielęgniarki.