Chcesz kupić ten dzban?

Nazwa państwa: Arabska Republika Egiptu جمهوريّة مصر العربيّة

Imię i nazwisko: Gupta* Muhammad Hassan محمد حسان

Wygląd:
Wyglądem Muhammad nie różni się specjalnie od przeciętnego młodego Araba, a co za tym idzie, dla europejskich nacji może wydawać się dość atrakcyjny o ile ktoś lubi taki typ urody (dodatkowo wieść niesie, że jest niesamowicie fotogeniczny i nie ma możliwości, by wyszedł na zdjęciu źle). Ma dość ciemną skórę i czarne włosy przycięte na krótko. Jego oczy są złocisto-miodowego koloru, zwykle wyrażają znudzenie bądź obojętność. Mówi się, że są w stanie zobaczyć twoją duszę. Jest niewysoki i raczej szczupły, o ile nie po prostu chudy, choć twarz ma owalną o dość delikatnych, wciąż młodzieńczych rysach. Gdyby był w stanie, na pewno nosiłby zarost, wygląda jednak na to, że na razie jest na to „za młody”. Na głowie niemal zawsze nosi kefiję, czyli popularną arafatkę, nawet jeśli ta nie jest mu potrzebna wewnątrz budynku, bo słońce i tak go nie dosięgnie, a i nawet nie jest tak palące jak w jego ojczystych stronach. Tę czworokątną chustę, białą, bądź białą z czarnymi lub czerwonymi wzorami, rzadziej kolorową, najczęściej nosi z luźno opadającymi na ramiona końcami, przytrzymywaną na głowie przez ciemny agal, to znaczy obręcz zrobioną z powrozu, najczęściej z koziej sierści. Ubiera się zazwyczaj tradycyjnie w długie arabskie szaty, czasami w o wiele bardziej poręczne prostą płócienną koszulę i spodnie do kolan, w razie potrzeby mundur w kolorze khaki razem z białą chustą na szyi i owijką na łydkach. Nie rozumie zwyczajów innych, którzy tak chętnie eksponują swoje ciało. Lubi nosić różne błyskotki, jak bransolety bądź długie kolczyki. Czasem nakłada makijaż, by poczuć się jak za starych czasów. Był widywany z długą laską, podobną do pasterskiej.

Charakter:
Wychowany wśród piasków pustyni, w ciężkim, gorącym klimacie, Muhammad może wydawać się odrobinę… niecodzienny, żeby nie powiedzieć – po prostu dziwny. Przez lata nauczył się postępować rozważnie, więc na pewno nie można oskarżyć go o lekkomyślność. Waży słowa, co zwykle sprowadza się do tego, że nie mówi zbyt wiele, o ile cokolwiek. Nie odzywa się nieproszony, a często milczy również wtedy, gdy powinien mówić, wyjątkiem są sytuacje, gdy bardzo mu na czymś zależy – wtedy nadaje jak katarynka - inaczej odpowiada półsłówkami, śmielszy jest jedynie w kręgu przyjaciół. Nie szuka towarzystwa na siłę.
Ktoś mógłby powiedzieć, że Muhammad jest egoistą, on jednak tylko dba o własny interes i jeśli tylko poczuje się zagrożony, będzie się ratował nie oglądając się na innych. Lubi błyskotki i ma w ich przypadku dość lepkie ręce. Łatwo go przekupić takim prezentem. Do tego jest uparty, a także niemożliwie leniwy. Tłumaczy to przed samym sobą tym, że ma czas na wszystko i żadnych powodów, by się spieszyć. Życia starczy, by wykonać zaplanowane rzeczy. A jeśli ktoś będzie zwracał mu uwagę - Muhammad jest również cierpliwy, więc spokojnie przeczeka, aż druga osoba wyrzuci z siebie uwagi odnośnie jego zachowania, choć może bywać przez to drażliwy i nie lubi, gdy ktoś z niego drwi lub oskarża go o coś, co nie jest prawdą, ale nerwy nie puszczają mu zbyt łatwo i nie daje poznać po sobie emocji. Lubi mieć rację w tych rzadkich rozmowach, które prowadzi, do tego zdarza mu się kłamać, byleby tylko nie przyznać się do błędu. Szanuje poglądy innych i wymaga, by inni szanowali jego i jego religię. Ma skłonności do przesady i rozdmuchiwania problemów, których nie ma. Ma specyficzne, sarkastyczne poczucie humoru.
Mimo tego, że nie mówi dużo, jest osobą dość przyjacielską dla osób, które zdołały przebić się przez jego aurę tajemniczości i poczucia niezręczności w prowadzeniu jednostronnej rozmowy. Jest w stanie każdego obdarzyć uśmiechem, choć nie można spodziewać się po nim jakiegoś specjalnie szerokiego. Mimo swojej serdeczności i poniekąd delikatności, w okazywaniu innych uczuć jest dość oszczędny, tak samo w komplementach, za to wszystko mocno przeżywa wewnątrz. Bardzo ceni sobie wartości rodzinne. Łatwo przywiązuje się do ludzi. Tak długo, jak nikt nie stara się zajść mu za skórę, jest zupełnie nieszkodliwy. Nie istnieje dla niego coś takiego jak przestrzeń osobista. Jest dobrym obserwatorem i często analizuje wygląd i zachowanie innych.  
Zazwyczaj trzyma się go czarny pies przypominający szakala. Choć nazywa się Anubis, tak naprawdę jest suczką. Muhammad posiada jeszcze jastrzębia, którego nazywał Ramzes.
Chłopak zupełnie nie pojmuje alfabetu łacińskiego – uważa, że skoro przez tyle lat nie miał potrzeby używania go, taka konieczność już nie nadejdzie, nawet jeśli jego przekonania coraz częściej wystawiane są na próbę, a szlaczki arabskich liter nie wystarczą do porozumiewania się z resztą świata. Choć może wydawać się niedoedukowany, bardzo lubi czytać. Dla kontrastu, prócz spędzania czasu przy książkach lubi również taniec, w tym taniec brzucha. Lubi dobre filmy, głównie dramaty. Sporo je i całkiem dobrze gotuje. Podobno potrafi czarować, ale jeśli nawet, nie obnosi się z tym. Jest uzdolniony manualnie.

Relacje:
Starożytny Egipt – mama.
Turcja – Przez wiele lat znajdował się w jego haremie pod jego panowaniem, jednak wspomina te czasy całkiem dobrze. Sadik traktował go z wystarczającym szacunkiem.
Grecja – Dzielą część wspólnej historii. Muhammad uznaje Heraclesa za najbliższego przyjaciela. W czasach współczesnych oba państwa mają ze sobą bardzo dobre stosunki.
Wielka Brytania - Egipt był pod brytyjską okupacją od 1882, od 1914 Wielka Brytania objęła Egipt protektoratem, a w 1922 podarowała mu niepodległość. W czasie IIWŚ w Egipcie stacjonowały alianckie wojska. Obecne stosunki obu państw są dobre, polegające głównie na współpracy militarnej. Brytyjczycy zwrócili Egiptowi część zagrabionych wcześniej zabytków. Muhammad bardzo szanuje Arthura i lubi go, ale odrobinę się wstydzi. Osoba Arthura bardzo mu imponuje.
USA - Stany Zjednoczone dużo inwestowały w Egipt. Muhammad do dzisiaj lubi dolary amerykańskie. Dużo zawdzięcza Alfredowi, bardzo go szanuje.
Izrael – Ostatnimi czasy stosunki egipsko-izraelskie były, łagodnie mówiąc, napięte. Mimo to, Egipt jest najważniejszym mediatorem w konflikcie izraelsko-palestyńskim. Zdarzają się incydenty na granicy i spory o Strefę Gazy. Jeśli Muhammad będzie miał pod ręką kijek i Izrael, z pewnością wykorzysta to pierwsze na tym drugim.  
Cypr Północny – przyjazne więzi. Stara się dbać o niego jak o młodszego brata.
Rosja – współpraca militarna i gospodarcza. Dodatkowo Rosjanie są największą częścią turystów odwiedzających Egipt. Muhammad dostał od Rosji „Kałasznikowa Przyjaźni”, co mówi samo za siebie.
Rumunia, Mołdawia, Bułgaria – razem z nimi był pod butem Turcji, obecnie uznaje ich za bliższych znajomych.
Starożytna Grecja – „ciocia”.
Arabowie – siedziba Ligi Państw Arabskich znajduje się w Kairze, a tradycyjnie sekretarzem generalnym Ligii zostaje Egipcjanin. Z większością państw arabskich Egipt ma przyjazne, partnerskie stosunki. Jako przywódca lubi się wywyższać.

Ciekawostki:
- Dzień i miesiąc urodzenia: 28 lutego – otrzymanie niepodległości od Wielkiej Brytanii (w 1922 roku)
- Jako muzułmanin, Egipt nie je wieprzowiny. Zazwyczaj modli się tylko w piątki, piątek jest również dniem wolnym od pracy. Nie pali papierosów ani nie pija mocnego alkoholu, tylko od czasu do czasu pozwoli sobie na piwo. Jedną z jego ukrytych zdolności jest umiejętność otworzenia butelki piwa zębami.  
- Twierdzi, że wszyscy Arabowie powinni mówić z jego akcentem.
- Jeśli będziesz miły, to przewiezie cię na wielbłądzie. I zaprosi na sziszę.
- Jest sunnitą. Na północy kraju dominuje szkoła malikicka, a na południu szafi’icka. Poza tym, w Egipcie spotyka się również szyitów. Miejscowo spotyka się wierzenia staroegipskie i pogańskie.
- Nieodłącznym elementem handlu w Egipcie jest targowanie się. Muhammad może próbować wcisnąć innym swoje wyroby, a często używane przy tym słowo „bakszysz” znaczy tyle, co „podziel się majątkiem”. Lubi dolary.
- Podczas pobytu w Egipcie może nawiedzić cię tzw. zemsta faraona, czyli po prostu zatrucie pokarmowe. Dobrym lekarstwem na zemstę faraona jest polska wódka.
- 96% kraju to pustynia. Tylko przy Nilu i oazach, a także w nadmorskich kurortach jest obecna cywilizacja. Ze względu na turystów nadmorskie kurorty są "sztucznymi oazami". Dwudziestometrowe palmy i kwiaty mogą pojawić się tam w przeciągu jednej nocy, a wielkie hotele w przeciągu paru tygodni. Największymi ośrodkami turystycznymi są Sharm-el-Sheikh i Hurghada.
- W Egipcie nikt nie respektuje przepisów ruchu drogowego. Egzamin na prawo jazdy obejmuje przewiezienie instruktora z punku A do punktu B bez kolizji.
- Piramidy i Sfinks - symbole Egiptu. Razem z wielbłądami, Saharą i uciążliwymi handlarzami. Wiele z pamiątek po Starożytnym Egipcie zostało wywiezionych z kraju. Piramidy w Egipcie to  najstarszy z siedmiu cudów starożytnego świata, oraz jedyny który przetrwał do dzisiaj.
- Kanał Sueski - 163km odcinek kanału o szerokości 300m - łączy Morze Czerwone z Sueskim. Otwarto go w 1869 roku.
- Na egipskim targu można usłyszeć propozycję odsprzedaży córki/żony, zazwyczaj za wielbłądy. Za ładną blondynkę na jedną noc można dostać nawet dziesięć wielbłądów.
- Najwyższym szczytem jest Góra Świętej Katarzyny 2629 m n.p.m. na półwyspie Synaj. Znajduje się tam klasztor chrześcijański. Jest to miejsce objawienia Boga pod postacią Krzewu Gorejącego. Turyści wchodzą na górę w  nocy, by rano podziwiać ze szczytu wschód słońca i śpiewać pieśni (bardzo często słyszy się język polski i "Kiedy ranne wstają zorze").
- Średnia długość życia wynosi 71,5 lat.
- Kair, stolica Egiptu, jest najbardziej zaludnionym miastem w Afryce (ponad 17 milionów mieszkańców).
- Istnieje ponad pięć milionów użytkowników Facebooka w Egipcie.

*Imię Gupta nie występuje w języku arabskim. Tak naprawdę jest nazwiskiem hinduskim, dlatego postanowiłam go nie używać i zostawić tylko Muhammad Hassan.