Prawie jak Słowenia

Imię: Milan
Imię Milan pochodzi od słowiańskiego mil oznaczającego miły, kochający, łaskawy. Jest jednym z najpopularniejszych imion na Słowacji.

Nazwisko: Murgaš

Wygląd:
Milan wygląda na tyle młodo, że ciężko ocenić, czy jest już pełnoprawnym mężczyzną, czy nie będzie dla niego zbytnią ujmą, gdy nazwie się go chłopcem. Za faktem jego dorosłości przemawia przede wszystkim wzrost, choć mimo całych stu siedemdziesięciu dziewięciu centymetrów wzrostu nie można określić go jako postawnego. Nawet dość aktywny tryb życia nie jest w stanie wpłynąć na jego muskulaturę - Milan jest chudy jak szczapa. Rzadko się garbi, ale nie nosi się na tyle sztywno jak chociażby Ludwig.
Jego włosy są w kolorze ciemnego blondu, wyglądają jakby były „czesane wiatrem”, choć łatwiej byłoby powiedzieć, że Milan codziennie przechodzi tzw. „bad hair day”. Jeśli nawet uda mu się poradzić z fryzurą i ułożyć ją w jakiś sensowny sposób, na czubku głowy zawsze odstaje pojedynczy kosmyk, a z tyłu włosy żyją swoim życiem sugerując, że Milan mógłby dopiero co wstać z łóżka.
Ma dość ostre rysy twarzy, z dobrze zarysowanymi kośćmi policzkowymi i ostrym podbródkiem. Gdy się uśmiecha, w jego pucatych policzkach tworzą się dołeczki. Jego oczy są szarozielone, dość głęboko osadzone, migdałowate, ale nie skośne. Nos ma dość długi, wąski, lekko zadarty, z ledwie widocznymi piegami.
Od t-shirtów woli koszule, ale nie gardzi dżinsami. Lubi mieć dobrze dobrane, świeże i wyprasowane ubrania.

Charakter:
Milan jest bardzo sympatyczny, wręcz do bólu miły i uprzejmy. Na pierwszy rzut oka może nie mieć żadnych negatywnych cech, może prócz faktu, że wydaje się nudny w tej swojej uroczej kulturalności i przesadnym spokoju. Jest niezbyt skomplikowany i choć wydaje się być dobrze wychowany i wyedukowany, nie wywyższa się w żaden sposób, przynajmniej póki nie poczuje znaczącej przewagi nad drugą osobą. Jest cierpliwy i stara się podchodzić do życia bez przejmowania się tym, czym nie musi. Nie jest łatwo go obrazić, ale ma tendencję do czepiania się słówek (oczywiście w bardzo kulturalny sposób!) i zwracania uwagi na szczegóły. Jeśli zna kogoś lepiej, pozwala sobie na upór i długie drążenie jednego tematu, jeśli zależy mu na tym, by coś osiągnąć. Stroni od przemocy, ale doprowadzony do ostateczności potrafi być bardzo brutalny.
Jednocześnie zdarza mu się być nieodpowiedzialnym, bałaganiarskim i leniwym. Lubi, gdy ktoś po nim posprząta, pozmywa, upierze, poukłada…  przywykł do tego, że ktoś stoi nad nim lub przy nim i albo zrobi to za niego, albo nakaże mu i nie będzie miał innego wyjścia, jak tylko zrobić to, co jest mu mówione. Gdy jest sam, ma problem ze zmobilizowaniem się do pracy i zazwyczaj nie wie, w co ręce włożyć najpierw. Nie jest zaradny.
Ma problemy z wyrażaniem własnego zdania, gdy tylko różni się ono od opinii innych. Mimo to lubi rozmawiać, a jeśli zaczniesz temat, który go interesuje, możesz przygotować się na długą i ciekawą konwersację. Jest uległy i nie uczy się na błędach. Przez niepewność i kompleks niższości boi się odmawiać, ponieważ spodziewa się odrzucenia, być może wyśmiania. Nie potrafi powiedzieć „nie”. Łatwo narzucić mu swoją wolę, nawet jeśli ma się dość nieczyste zamiary. Jest bierny i skłonny do ulegania sugestiom.
Ma dość luźne podejście do historii (z wyjątkiem Węgier). Szybko zapomina (lub chce zapominać) stare urazy i stara się nie patrzeć przez ich pryzmat na inne osoby. Jednocześnie nie potrafi uczyć się na błędach. W przeszłości zdarzało mu się płakać, gdy ktoś był dla niego wyjątkowo przykry. Obecnie radzi sobie z powstrzymywaniem tego typu emocji, ale też nie zawsze mu to wychodzi.
Uchodzi za religijnego, ale w głębi duszy wcale się za takiego nie uważa. Stosuje się do większości nakazów, zakazów i praw. Ktoś może śmiać się, że zawsze jeździ to 50km/h w terenie zabudowanym, ale ma to swoje wyjaśnienie nie tylko w możliwości uniknięcia mandatu, ale również w dbałości o samochód. Słowackie drogi są dziurawe jak ser szwajcarski.
Nikt nie lubi być mylony z kimś innym, a w przypadku Milana zachodzi to zbyt często. Nie jest zbyt wyrazisty, dlatego nawet już się nie dziwi, gdy jest mylony ze Słowenią, ale bardzo nie lubi, gdy ktoś bierze go za Czecha. Wtedy może być nieco cięty, a nawet nieprzyjemny. Gwałtowniej reaguje na określanie jego piwa czeskim, jego języka czeskim i innych jego osiągnięć – czeskimi. Jako chyba jedyny ze wschodniej Europy nie patrzy na Zachód i nie stara się go naśladować, a próbuje żyć tak, jak sam chce.
Jest dobry w hokeju i mistrzowsko śmiga na nartach. Jego kuchnia jest nudna, kaloryczna i ciężka, ale nie ma niczego lepszego od talerza haluszek z bryndzą albo smażonego sera, uznawanego za fast food. Lubi odprężyć się na stoku lub w basenach termicznych. Nie potrafi rozmawiać z kobietami, więc jego podrywy są zupełnie nieporadne. Uwielbia piwo i ma dość mocną głowę, ale po alkoholu może być nieco mniej miły i kulturalny niż zazwyczaj. Lubi prosty, ale czarny i często sadystyczny humor.

Relacje:

Czechy – Czechosłowacja była jedną z najlepszych i najgorszych rzeczy, jakie spotkały Milana w życiu. Mimo „rozwodu” w całkiem cywilizowany sposób, wciąż czuje do Czeszki żal, ponieważ w jego odczuciu uważała się ona za lepszą i spychała Milana na drugi plan. Sam Słowak pozwalał jej na to, zaczytywał się w czeskiej literaturze i zajadał knedliczki (które do dzisiaj uwielbia), co nie przeszkadzało mu narzekać. Mimo marudzenia na siostrę, tęskni za mieszkaniem z nią, choć będzie twierdził, że samemu jest mu o wiele lepiej.
Rosja – niedawno wpadł w jego strefę wpływów. Cieszy się, że już udało mu się z niej wyrwać, ale wciąż jest dla Iwana bardzo życzliwy.  
Niemcy – w 1939 roku Niemcy „podarowali” Słowakom Republikę Słowacką. Skutkowało to przyłączeniem się Słowacji do nazistowskich Niemiec w czasie II Wojny Światowej.
Węgry – Każdy szanujący się Słowak nie przyzna się, że płynie w nim choć kropla krwi węgierskiej, a nawet jeśli – zaraz się jej wyprze. Madziaryzacja na terenach Słowacji wpłynęła na sporą niechęć Milana do Eli.
Polska  - Brat nazywany Chinami Europy. Słowak nie do końca zdaje sobie sprawę z tego, jak szybko Feliks rozwinął się w XXI wieku. Jeździ na zakupy do Nowego Targu, a później narzeka, że produkty z Polski są fatalnej jakości.  
Romowie – W 2010 roku doniesiono: „(..) Znaczące problemy praw człowieka zawierały nadal doniesienia o złym traktowaniu przez policję Romów i długotrwałe przetrzymywanie w areszcie; ograniczaniu wolności religii, obawach o uczciwość sądownictwa, korupcji w krajowym rządzie, samorządzie terytorialnym i publicznej służbie zdrowia, przemocy wobec kobiet i dzieci; handlu kobietami i dziećmi; społecznej dyskryminacji i przemocy wobec Romów i innych mniejszości”.
Słowenia – „brat bliźniak”.

Ciekawostki:
-  Od 19 stycznia 1993 r. członek ONZ, od 29 marca 2004 członek NATO, od 1 maja 2004 należy do Unii Europejskiej, a od 1 stycznia 2009 – do strefy euro.
- Na Słowacji używa się zachodniego zapisu, najpierw imię, potem nazwisko, jednakże z czasów komunizmu w dokumentach urzędowych pozostała odwrotna kolejność.
- Nazwiska zazwyczaj określają płeć. Nazwiska kobiet tworzy się poprzez dodanie końcówki „ová” bądź zamienienie ostatniej litery w męskiej wersji nazwiska „y"/"ý” na "á".
- W Czechach, jak i w Słowacji używa się charakterystycznych liter i dźwięków, jednak są one całkowicie inne (np. ř, ě i ů to litery czeskie, a ä, ô, ľ, ĺ, ŕ, dž - słowackie).
- Dla Słowaków język polski brzmi zabawnie. "Szukać" – wyraz ten wywołuje śmiech, bo po słowacku to nic więcej jak… wulgarne określenie uprawiania seksu.
- Terytorium Słowacji pełni funkcję pomostu między wschodem i zachodem, czyli – między byłym Związkiem Radzieckim a Europą Zachodnią oraz między północą a południem, tj. pomiędzy Skandynawią a Bałkanami.
- 10 najpopularniejszych nazwisk na Słowacji ma pochodzenie węgierskie. 8% mieszkańców Słowacji to Węgrzy. Inne duże mniejszości narodowe i etniczne to Romowie, Czesi oraz Rusini. Pomimo problemów z owymi mniejszościami na tle narodowym (z węgierską) i społecznym (z romską) oraz osobny kłopot z mniejszością rusińską (która po prostu starzeje się i powoli wymiera), ludzie z różnymi zwyczajami (również kulinarnymi), wyznaniami, językami, żyją koło siebie.
- W kraju niepokojąco popularna jest Szecherezada i inne tureckie telenowele.
- Niemal nie spotyka się w kraju protestów.