III piętro - klasa zaklęć

Nie dość, że tym razem mu nie wyszło, to jeszcze Tiago bezczelnie zwala na niego całą winę! O nie, nie da się tak wrobić! Inaczej - nie podda się tak łatwo! Skoro już i tak celuje, to może uda się drugi raz?
- Oczywiście - zwrócił się do Vollan.
Nie przeszkodziło mu to w tym, co zamierza zrobić. Nie przestając celować w Tiago skupił się i pomyślał aquamenti.
Tak bardzo chciałby, żeby tym razem mu wyszło! Chociaż troszkę mógłby się zemścić na tym kłamczuchu i skarżypycie!

The member 'Holandia' has done the following action : Kostka

'Kostka' :

- ...po ile?!
Tiago kompletnie zatkało. Wpatrywał się w profesor i miał ochotę ją kopnąć, ale chyba dobrze, że tego nie zrobił. Przez tego głupka mieli stracić sześćdziesiąt punktów?!
- Ale pani profesor, to przecież nie moja wina! - Zaczął się tłumaczyć. - Martijn pewnie oblał się przypadkowo, a ja tu tylko stałem!
Jawna niesprawiedliwość ze strony profesorki. Tiago porozmawia z ojcem albo mamą i sprawy się nie zmienią, bo jego rodzice nie mają tu żadnej władzy.

Van den Berg skrzywił się, spojrzał wrogo na Tiago.
- To twoja wina, ciągle mnie tylko ostatnio zaczepiasz! Nie obchodzi mnie, że przez swoje zakichane kompleksy musisz się mnie czepiać - prychnął. - Jakbyś się ogarnął, to nie byłoby problemu.
Wzruszył ramionami. Dopiero po chwili raczył poświęcić nieco uwagi nauczycielce.
- Pani profesor, on zaczął. A ja mu nic nie zrobiłem, o, jest suchy. Gdybym chciał go zmoczyć, to przecież bym zrobił taki, o, gest - zaprezentował. - I pomyślał aquamenti.
Natychmiast powtórzył w myślach wspomnianą wcześniej formułkę. Wcale nie zrobił tego specjalnie. Ot, odruchowo tak mu wyszło, kiedy chciał udowodnić, że tego nie zrobił.

[rzut, czy zaklęcie pójdzie, czy nie]

The member 'Holandia' has done the following action : Kostka

'Kostka' :

Arthur posłusznie oddał swoją pracę wraz z pozostałymi, po czym poprawił przekrzywione pergaminy na biurku, by czymkolwiek zająć ręce. Nie miał zbyt dużego grona znajomych, więc nie miał nawet z kim wymieniać cichych, sekretnych szeptów podczas zajęć. Nie wyglądał jednak, jakby specjalnie mu to przeszkadzało.
(Przynajmniej na zewnątrz.)
Jego myśli wciąż krążyły w okolicy tajemniczych kwiatów, powoli jednak zaczynał skupiać się na zajęciach i na profesor Vollan. Przynajmniej ona nie upatrzyła sobie go na obiekt złości, co starał się jej wynagrodzić. No i nie chciał jej podpaść. Po prostu. Nie.
Oparł więc głowę na dłoni i przyglądał się Holendrowi. Mimowolnie uśmiechnął się pod nosem, słysząc żart Tiago. Owca faktycznie zapadła wszystkim w pamięć.
Zmarszczył brwi, gdy mimo wszystko udało się Martijnowi za pierwszym razem. Zrozumiał, że w takim wypadku będzie wstyd, gdy sam nie podoła… Ha! Nie podoła? Chyba tylko naprawdę w wyniku jakiegoś pecha lub klątwy.
Momentalnie Arthur ożywił się, wyprostował jak struna i przygotował do zadania. Zaklęcia niewerbalne… Nawet czytał o nich w zeszłym tygodniu. Po raz kolejny krzywy uśmiech zagościł na jego twarzy. To na pewno nie może być aż tak trudne.
Jednak za nim zdążył coś zrobić, zaczęła się powódź. A potem zamieszanie. Więcej zamieszania. Przechylił się lekko przez biurko i mruknął tak, by Tiago to usłyszał.
– No i znowu się wpakowałeś. Musisz poszukać jakichś gnomów, Tiago – oczywiście to była przyjacielska uszczypliwość.
Tylko Arthur czasami nie miał wyczucia. Mimo wszystko nie spodobało mu się, że dom stracił aż tyle punktów, ale nie dał temu wyraz. Jeszcze nie. Jedynie wielkopańsko spojrzał na Holendra. W końcu Tiago był jego przyjacielem. Solidarność i te sprawy.
A tymczasem…
Aguamenti!, pomyślał.
Musiało mu wyjść. Nie było innej opcji.

The member 'Anglia' has done the following action : Kostka

'Kostka' :

Widocznie nie tylko jej tak kiepsko szło, parę osób mających problem z magią niewerbalną się znalazło, nie pocieszało to jednak Eskarne. Nie chodziło o porównywanie się z innymi, zdążyła się już dawno nauczyć, że to powoduje niepotrzebne kompleksy. Wybitna z zaklęć nigdy nie była, aczkolwiek trochę irytowały ją te nieudane próby. W końcu jednak z zajęciami praktycznymi zawsze szło jej trochę lepiej, niż z teorią. Wygląda na to, że będą potrzebne dodatkowe ćwiczenia.
Aquamenti - pomyślała, już ze zrezygnowaniem, próbując po raz kolejny rzucić zaklęcie.

The member 'Kraj Basków' has done the following action : Kostka

'Kostka' :

- Ale ja już miałem szlaban! Ja nic nie zrobiłem!
Tiago był naprawdę rozczarowany tym, jak potoczyły się wydarzenia z jego głupim wybrykiem. To przecież nic takiego!
- To nie ja! Nie jest mi pani tego w stanie udowodnić! - Są zaklęcia, które sprawdzają ostatnie zaklęcie rzucone z różdżki. Ale czy to dziwne, że Tiago akurat rzucałby aquamenti?
- Poskarżę się pani dyrektor.

Martijn wyglądał tak, jakby wszystko było mu obojętne. Jakby jedyną ważną rzeczą w jego życiu była możliwość wyrwania się z tego miejsca i zaszycia się na jakimś odludziu, zapalenia papieroska.
Ale tak prawdę mówiąc, to jest nieco zły na to wszystko. Na Tiago, na to że jak chciał oddać to mu nie wyszło, na Vollan - za stracone punkty i podprowadzenie mu różdżki.
To wszystko nie miało większego sensu - poza tym że jest nieco mokry, nic się tak naprawdę nie stało. I gdyby Tiago od dłuższego czasu nie beczał za nim gdzie popadnie, to pewnie nawet nie złościłby się na ten wybryk kolegi, to przecież był tylko żart, tak? Mógł się też nie śmiać z kolegi. Ale właśnie. To nie był początek, to był koniec, koniec cierpliwości van den Berga.
A i tak, mimo tego, nawet nie pobili się, ani nie doszło do niczego poważnego! A tu takie konsekwencje!
- Jeśli potrzebuje pani porozmawiać, to wystarczyło zaproponować, a nie, od razu szlaban. Ja wiem, że pani mogła się czuć bez szans u takich ładnych chłopaków jak my, ale bez przesady - mruknął, niespecjalnie przejmując się tym, co mówi. - To jakaś głupia farsa jest. Nic nie zrobiłem przecież. A teraz proszę, niech mi pani profesor odda moją różdżkę.
Wyciągnął rękę w stronę Vollan, chcąc odzyskać swoją różdżkę.

Westchnał w duchu i aż miał ochotę pokręcić głową na tę całą, bzdurną aferę. Że też Tiago musiał wplątać się w coś takiego. Doprawdy... Najgorsze było wrażenie, które podpowiadało, że jeśli ta dwójka wkrótce się nie uspokoi, niedługo wszyscy poczują na sobie efekty złości profesor Vollan. Nie potrzebowali mieć na karku kolejnego, boleśnie przydługiego referatu. Chcac nie chcąc, postanowił zaryzykować wmieszanie się w sytuację.
Odwrócił się w stronę Tiago i chwycił go mocno pod ramię, usilując bezsłownie przekazać, że nie powinien mówić więcej, jeśli mało mu jeszcze kłopotów. Dodatkowy powód dał mu także van den Berg. Choć tu już sam poważnie poczuł się zniesmaczony jego postawą.
- Wystarczy. Obaj - przybrał niespotykanie jak na siebie rozkazujący, ostry i zniechęcony jednoczesnie ton głosu. - Sądzicie, że gdzie się niby znajdujecie? Przysparzacie kłopotu nie tylko pani profesor, jeśli jeszcze nie zauważyliście. Nadal jesteśmy w trakcie zajęć. Van den Berg... Zacznij zwracać się z szacunkiem do pani profesor, albo trzymaj język za zębami, jeśli nie nauczono cię choć minimum kultury i dobrego wychowania. - jeszcze mocniej wbił palce w ramię kolegi obok, nie chcąc, żeby zaczął się bardziej rzucać. On tu próbował mu ratować tyłek! I sam przy tym ryzykował rykoszetem...

Nie szło ćwiczyć zaklęcia w takich warunkach, jak zwykle Ślizgoni musieli narobić zamieszania. Obejrzała się do tyłu, chwilkę przysłuchując się całej tej dyskusji. Dobrze im tak, nie słuchają się to później ich dom traci punkty. Bycie grzecznym na lekcji nie jest takie trudne, a na przerwie można robić co się chce. Wróciła spojrzeniem do swojego naczynia, które ciągle było puste i westchnęła. To nie ma sensu, teraz ciężko będzie się skoncentrować na zaklęciu. Do końca lekcji nie zostało tak dużo, najwyżej później sama sobie poćwiczy.

Na chwilę nawet przerwała ćwiczenia, zerkając, czemu Ślizgoni się tak awanturują. Nie bez drobnej satysfakcji zarejestrowała, że Martijnowi się w końcu oberwało za chamskie zachowanie. Co prawda, jej zdaniem, Evan się niepotrzebnie w to mieszał, zwłaszcza, że mógł przy okazji też odczuć gniew pani profesor. Vollan była dość opanowaną osobą, ale teraz ewidentnie widać było, że niewiele brakuje, by ją naprawdę zdenerwować. Szczęśliwie jednak konsekwencjami za te wygłupy obłożyła tylko Tiago i Martijna, reszta klasy jak na razie miała spokój.
Eskarne odwróciła się z powrotem do naczynia, które miała za pomocą niewerbalnego zaklęcia wypełnić wodą i ponowiła próbę. Może i zostało niewiele czasu do końca lekcji, ale to tylko bardziej ją dopingowało do kolejnych prób. Jeśli się teraz tego nie nauczy, to i tak będzie musiała na to poświęcić czas po lekcjach i na jedno wyjdzie. Z tą różnicą, że dzisiaj po zajęciach planowała, poza wypadem do biblioteki, jeszcze coś innego, niż powtarzanie zaklęcia, które jak na złość nie chciało wyjść. W wolnym czasie pewnie tak czy siak będzie to ćwiczyć, ale teraz też nie powinna spoczywać na laurach.

[rzut na niewerbalne aquamenti]

The member 'Kraj Basków' has done the following action : Kostka

'Kostka' :

Tiago był wściekły. Spuścił głowę i popatrzył spod byka na Vollan, Martijna i nawet Evana. Ścisnął dłoń na różdżce.
Przyrzekł sobie, że wszyscy tego pożałują. Co prawda groźby te były najpewniej bez pokrycia i całą złość Tiago wyładuje na szlabanie, ale to nie miało teraz znaczenia.

Świetnie. Tego mu brakowało. Ale w przeciwieństwie do Tiago, Martijn nieco ochłonął. Bez słowa wrócił na swoje miejsce i usiadł. W takim razie do końca zajęć nie musi już nic robić, może pozwolić sobie na pozbieranie myśli, małą przerwę.
Co prawda wciąż uważa, że to było nieco nie w porządku i on tu jest najmniej winny, ale w sumie to zgadza się z tym, że mógł trzymać język za zębami. Domyślenie się, że tak to się skończy, nie było takie trudne, wystarczyło jedynie podejść do tego nieco spokojniej i nie awanturować się bez sensu. Cóż, poniosło go.
Każdy czas potrzebuje odrobiny szaleństwa w życiu.

Rzuciła zaklęcie, które znowu nie zadziałało, naczynie pozostało puste. Jednakże Eskarne nawet nie zdążyła tego zarejestrować, bo coś, najprawdopodobniej jej własna różdżka, huknęło. Na małej eksplozji się nie skończyło, bo efektom dźwiękowym towarzyszyła zasłona dymna, która radośnie postanowiła zakopcić najbliższe otoczenie dziewczyny, w tym także znajdującą się w niedalekiej odległości panią profesor.

- Odpuść - mruknął cicho do Tiago, ignorując jego niemalże mordercze spojrzenie. - Nie bądź głupi... Sprzeczanie się tylko wszystko jeszcze pogorszy - dodałby coś więcej, gdyby nie popisowy występ Eskarne, dzięki któremu już niedługo sam zaczął pokasływać. Puścil ostatecznie kolegę, aby rekawem szaty zatkaćusta i nos.

Jej zaklęcie udało się za pierwszym razem, co trochę (ale nie za bardzo) ją zdziwiło, a jednocześnie ucieszyło - przynajmniej pani profesor nie będzie mogła powiedzieć, że się nie stara. Zamierzała więc czekać na dalsze instrukcje dotyczące ewentualnych działań na lekcji, ale doczekać się nie doczekała.
I to wszystko przez Martijna i Tiago! Zgrzytnęła cicho zębami na ich zachowanie, mając nadzieję, że jednak się uspokoją. Kiedy usłyszała, ile punktów Vollan właśnie odebrała Slytherinowi poczuła, że krew odpływa z jej twarzy. Ile?! Ugh, miała w tym momencie ochotę zamordować tę dwójkę! Tylko przy pani profesor chyba był to zły pomysł, patrząc po tym, jak bardzo zdenerwowana już była...
Po raz kolejny coś odwróciło jej uwagę, ale tym razem był to wybuch dobiegający od Eskarne. Cóż, jak widać dziś ktoś nie miał szczęścia do zaklęć.

Dopiero po chwili ogarnęła, co się dzieje, a odezwała się, gdy przestała kasłać, a dym się nieco rozrzedził. Na pytanie pani Vollan wypadało w końcu odpowiedzieć.
- Cała, pani profesor. - i było to prawdą, jeśli nie liczyć czarnego od sadzy blatu ławki. Zetrze się z wierzchu spaleniznę i będzie jak nowa! Rozejrzała się za naczyniem, które miała wypełnić wodą przy użyciu zaklęcia, to jednak w momencie eksplozji zleciało z ławki. Zaraz też Eskarne zaczęła się za nim rozglądać.