Płaszczyzna pierwszego snu

Zrobiło się jasno, a Alfred przeżył moment zwątpienia, że właśnie oślepł. Jak się jednak okazało po chwili znalazł się w jakimś dziwnym miejscu, rodem z początkowego filmu wojennego. Tylko czekać aż jakiś pociąg pancerny wtoczy się na peron i zacznie ostrzeliwać ludzi, a krew będzie ściekać po szarej masie wymieszana z ludzkimi krzykami.... dobra skończym te miłe myślenie.
Podniósł się trąc obolałą głowę i rozejrzał. Jak tak stwierdził to było dziwne miejsce... a nawet bardzo dziwne miejsce. Co gorsza zgubił okulary. Niby nic, bo były to zerówki, ale bez nich nie czuł się już tak bardzo bohatersko. Jeszcze ktoś go rozpozna! Mimo to rozejrzał się uświadamiając, że może nie jest sam.
-Wujku?-spytał ochryple by zaraz odchrząknąć i spytać o to samo głośniej. Ale jak na razie jego wzrok nikogo nie wyłapał.

Cóż, w sumie to nie do końca załapał o co chodzi. Tak sobie stał, słuchał i cały czas zastanawiał się za jakie grzechy.
Chciał dopytać, dowiedzieć się jakichś normalnych, porządnych konkretów, a nie takie nie wiadomo co... ale nie zdążył. Nim się obejrzał zaczęło mu się kręcić w głowie, a wszystko dookoła stawało się coraz bardziej rozmyte.
Kiedy doszedł do siebie zobaczył, że jest... w jakimś brzozowym lesie? Hoh rozejrzał się. Drzewa, drzewa, drzewa... jakiś nasyp i chyba dworzec? Hohland nie był pewien. Jest za to pewien tego, że musi się jakoś stąd wydostać.
Przynajmniej jest sa-... zmarszczył brwi. Czy na pewno jest sam? Hoh odniósł wrażenie, że kogoś chyba słyszy. Ale może tylko mu się zdaje?
Może to tylko wiatr szumi w koronach drzew? Mimo to Martijn się rozejrzał, czy przypadkiem kogoś w pobliżu nie ma. Już miał utwierdzić się w przekonaniu, że to wiatr, kiedy zobaczył jakąś sylwetkę. Czyli że nie jest sam, ktoś tu jest. Wytężył wzrok, jednocześnie podchodząc do dopiero co dostrzeżonej osoby.
- ... Alfred? - dopiero po chwili rozpoznał osobnika.

Moim zdaniem z tą czupryną, a gniazdem to niewielka różnica. Każdy by się pomylił.
-O cześć Holand!- pomachał mu zamaszyście ręką.. i czemu on nie dostaje takich bonusów od ptaków, co? On też by tak chciał.

Jak to czemu Alfred nie ma takich bonusów? Bo nie ma gniazdo-czupryny, temu ~!
Martijn poczuł jak coś ląduje na jego głowie, dlatego też sięgnął po to ręką. Spojrzał na to, co podarował mu ptaszek. Jakiś medalionik? Hoh nie do końca był pewien, co ma z tym zrobić.
Przeniósł wzrok na USA. Cóż, nie wie co robi tu Alfred, ale przynajmniej są razem. W dwójkę może uda zdziałać się więcej, niż gdyby męczyć się samemu.
- Co tu porabiasz? I wiesz może, jak stąd wyjść? - spytał.
Hohland szczerze wątpi w to, żeby Jones znał odpowiedzi na te pytania... ale zapytać przecież nie zaszkodzi. A gdyby całkiem przez przypadek USA coś wiedział, to miło byłoby się dowiedzieć od niego czegoś więcej.

Podszedł do niego przyglądając się ptasiemu znalezisku.
-Uciekałem z wujkiem Szkotem przed białym ptakiem z zielonymi oczami, bo chciał pożreć nasze dusze...-co z tego, że nie było to do końca prawda.-A potem zrobiło się jasno po oczach i znalazłem się tu... i nie, nic nie ćpałem.-dodał szybko wiedząc do jakich wniosków sam dochodził.-A ty co dostałeś?

Hohland kiwnął głową. Cóż, dobre i to...
- Ćpanie to nic złego - od razu wtrącił. Nie to, żeby sam ćpał, niee. Wcale. To nie tak. Po prostu zawsze wielce go smuciło, gdy wszystkie złe rzeczy zwalało się na ćpanie. Jakby po takim absyncie to nic się nie działo... ha, po tym to dopiero zwidy się ma!
No, ale że Hoh rozmowny nie jest, to zachował wszystkie te przemyślenia dla siebie. Wbił spojrzenie w swoją zdobycz.
- Wygląda na to, że to jakiś medalik... ciekawe ile jest warty.
Oczywiście, że to była bardzo ważna kwestia. Przecież można by taki medalik całkiem ładnie sprzedać i mieć z tego fajne profity.
- Jeśli Szkot jest gdzieś w pobliżu, to mógłby pomóc w wycenie - mruknął jeszcze, tak bardziej do siebie. Bo oczywiście pewności nie ma, gdzie wywiało Szkota. Jedno jest pewne. Ma dziwny medalik, a obok niego stoi USA.
Tylko co on ma teraz z tym wszystkim zrobić? W poszukiwaniu odpowiedzi, Martijn postanowił zapalić. To jest dobre na wszystko.

Ma przebłysk geniuszu.
-Ej! Holand! Chodź sprawdzimy co jest na tej stacji. Może się czegoś dowiemy?-spojrzał na niego z uśmiechem zadowolonego dziecka. I przy okazji się odsunął. Jakoś tak nie lubił papierosów, choć dużo większą miał awersję do igieł.

Ech, co za upierdliwy wiatr. Hohland się zaparł i tak długo walczył z wiatrem, aż udało mu się zapalić papieroska. Zaciągnął się porządnie.
No, tego mu było trzeba.
-Mh, możemy - zgodził się. Medalik schował do kieszeni. Bardzo porządnie schował, coby nie zgubić. Kto wie ile to może być warte... poza tym, każdy pieniądz się liczy w tych trudnych czasach, jakie nastały.
Dobra, zawsze się liczył i Hoh doskonale zdaje sobie z tego sprawę.
A teraz leniwym krokiem kieruje się w stronę stacji. Nawet jeśli niczego się nie dowiedzą, ani nie spotkają Szkota, to przynajmniej będą mieć mały spacer, rozgrzeją się nieco... a nie, stać tak na tym mrozie.

Przystanął przyglądając się temu czemuś i myśląc czy ten koleś postradał zmysły.
-Hei?-spytał nie za bardzo rozumiejąc czego typ od niego chce. Spojrzał lekko przestraszonym spojrzeniem na Holanda, czy może kojarzy czy to aby nie jest jakiś inny język.

Wbił spojrzenie w dziwowisko, na jakie natrafili. Proszę, czyli są tutaj jacyś ludzie... wyjątkowo biedni i pewnie też nic nie wiedzą. Hoh westchnął głęboko.
- Ej, coś ty za jeden? - spytał bardzo uprzejmie tego, który się odezwał.
A co będzie się cackał i owijał w bawełnę grzecznościami, skoro można prosto z mostu?

Zrobił oczy jakby koleś właśnie zrzucił skórę i okazało się, że jest kosmitą. W sumie to by się nie zdziwił bo gadał jak gość z innej planety. Spojrzał na Holandię, mając nadzieję, że ten lepiej pojął przesłanie tego indywiduum przed nim, przy okazji mając nadzieje, że na więcej takich jak on nie trafią.

Spojrzenie Hoha wyrażało wszystko - potrzebę odpowiedzenia na zew przygody, zapał, energię, entuzjazm oraz gotowość do działania... a, nie. To jednak tylko znudzenie wymieszane z politowaniem.
Hohland zrozumiał tyle, że tych dwóch nieogarniętych idiotów ma za zadanie udrożnić jakąś nieczynną drogę. Czyli że są jakieś problemy komunikacyjne. Świetnie, po prostu świetnie.
- Kuumaki? Co to? Jakaś wieś, miasto? I gdzie to leży? - spytał natychmiast.
Musi przecież ustalić gdzie tak właściwie są.
- Jeśli będę wiedzieć gdzie jesteśmy, będę może w stanie ustalić, gdzie zmierzamy, ja i mój... znajomy z Ameryki - stwierdził, że taka odpowiedź powinna wystarczyć obcym.
No przecież naprawdę sami nie wiedzą gdzie iść. A skąd są... lepiej uważać z takimi informacjami, skoro nie wie się z kim się rozmawia, o. Powiedzenie, że Alfred jest z Ameryki jest aż nadto. Powinni być mu wdzięczni za jego dobry humor i gadatliwość, tak.

Spojrzał na Hola. On tam gdyby mu coś chcieli zrobić to potrafi przywalić, tak że się przez miesiąc ludzie kurują, więc się o siebie nie martwi. Gorzej z Holandią, bo on nie pamiętał by ten był silny. A tu trzeba mieć krzepę jak chce się coś zrobić.
-Mi tam pasuje. Nie mamy raczej innego wyjścia...

Jak dla Hoha, to ten pierwszy gadał jak potłuczony. No, ale coś tam dało się wyrozumieć. Drugi za to mówił dużo rozsądniej - w końcu wspomniał o darmowym jedzeniu oraz o mapach. To ma sens.
- Świetnie, chętnie zobaczę jakąś mapę - przystał więc na ten pomysł.
Że niby mogą ich okłamywać, a potem wywieźć w siną dal i zrobić krzywdę? E tam, przecież się nie dadzą. A w obecnej sytuacji nie ma co wybrzydzać. W końcu kto wie kiedy znowu spotkają kogoś, kto mógłby coś wiedzieć.

Usiadł na ławce gotów pedałować, jednak znając go drezyna jechałaby z zawrotną szybkością, ale na bardzo krótkim dystansie bo by szybko wysiadł.
-No właśnie... sami chyba nie za bardzo wiemy.-odparł lekko się krzywiąc. Skoro byli tacy mili to walmy gdzieś tam przezorność i ostrożność.-Ale znaleźliśmy srebrny medalik... może panowie będą wiedzieć do kogo należał?-spojrzał wyczekująco na Holanda.

Hoh siadł na ławce i... o mało go coś nie trafiło. Co za nieostrożność chwalić się medalikiem z obcymi idiotami!
- Medalik jak medalik - mruknął więc niechętnie. Bardzo niechętnie.
A medalika nie wyjął. Mowy nie ma, on już zna takie numery. Lokalne chytruski mu ukradną, albo w najlepszym razie będą próbowały odkupić za zaniżoną cenę... ale on się nie da, nie z nim takie numery!